Το Μονοπάτι του Αβραάμ Λίνκολν προς την Θεία Πρόνοια

Από Gospel Translations Greek

Ο Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος γεννήθηκε αυτή τη μέρα 199 χρόνια πριν, παρέμεινε δύσπιστος, και μερικές φορές κυνικός σε θέματα της θρησκείας μέχρι τα σαράντα του. Έτσι, το πιο εντυπωσιακό πράγμα στο πρόσφατο άρθρο του Marvin Olasky σχετικά με τον Λίνκολν στο περιοδικό Worldείναι όταν βλέπουμε πως οι προσωπικές και εθνικές δοκιμασίες όχι μόνο δεν απομάκρυναν το Λίνκολν από τον Θεό, αλλά αντίθετα, τον έφεραν πιο κοντά Του.

Το 1862, όταν ο Λίνκολν ήταν 53 ετών, πέθανε ο εντεκάχρονος γιος του, ο Γουίλι. Η γυναίκα του Λίνκολν ‘προσπάθησε να χειριστεί τον πόνο της με επισκέψεις σε μέντιουμ της Νέας Εποχής.’ Ο Λίνκολν στράφηκε στον Φινέας Γκάρλευ, πάστορα της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας της Λεωφόρου Νέας Υόρκης στην Ουάσιγκτον. Αρκετές πολύωρες συζητήσεις κατέληξαν, όπως περιγράφει ο Γκάρλευ, στην απόφαση του Λίνκολν να ‘στραφεί στον Χριστιανισμό.’ Ο Λίνκολν εκμυστηρεύτηκε πως οδηγήθηκε « πολλές φορές γονατιστός με την δυνατή πεποίθηση ότι δεν είχα που αλλού να απευθυνθώ.»

Παρομοίως, ο φρίκες των νεκρών και τραυματισμένων στρατιωτών τον κυνηγούσαν καθημερινά. Υπήρχαν 50 νοσοκομεία για τους τραυματίες στην Ουάσινγκτον. Η ροτόντα στο Καπιτώλιο χωρούσε 2,000 κρεβάτια για τους τραυματίες. Συνήθως, 50 στρατιώτες πέθαναν καθημερινά σε αυτά τα προσωρινά νοσοκομεία. Όλα αυτά οδήγησαν τον Λίνκολν πιο βαθιά στην πρόνοια του Θεού. «Δεν μπορούμε παρά να πιστέψουμε ότι αυτός που δημιούργησε τον κόσμο, ακόμη τον κυβερνάει.»

Η πιο φημισμένη του δήλωση για την πρόνοια του Θεού σε σχέση με τον Εμφύλιο Πόλεμο έγινε στον Δεύτερο Εναρκτήριο Λόγο του, που τον εκφώνησε ένα μήνα πριν δολοφονηθεί. Είναι καταπληκτικός , γιατί δεν έθεσε τον Θεό σαν ένα απλό υποστηρικτή της Ένωσης η υπέρ του αγώνα της Ομοσπονδίας. Ο Θεός έχει τον δικό του σκοπό και δεν δικαιολογεί την αμαρτία σε καμία από τις δύο παρατάξεις.

«Ένθερμα ελπίζουμε…ένθερμα προσευχόμαστε ότι αυτή η φοβερή μάστιγα του πολέμου θα περάσει πολύ σύντομα. Αλλά, αν είναι θέλημα του Θεού θα συνεχιστεί, μέχρι να βυθιστεί όλος ο πλούτος που συσσωρεύτηκε από τον αναποζημίωτο ιδρώτα των σκλάβων εδώ και 200 χρόνια, και μέχρι κάθε σταγόνα αίματος που πάρθηκε από το μαστίγωμα, να ανταποκριθεί με το τράβηγμα του σπαθιού, όπως ειπώθηκε πριν 3,000 χρόνια έτσι και τώρα, «Οι κρίσεις του Κυρίου είναι αληθινές και δίκαιες.»

Τα λόγια του Λίνκολν φαίνονται απόηχος των παραδόξων λόγων του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν ογδόντα χρόνια αργότερα, του οποίου η φυλάκιση στα ‘στρατόπεδα επανορθωτικής εργασίας, του Ιωσήφ Στάλιν, αντί να τον οδηγήσουν στην απόγνωση, τον οδήγησαν στην ανακάλυψη του καλού.

«Μου ανατέθηκε να μεταφέρω, από τα χρόνια φυλάκισης μου, στην κυρτή πλάτη μου, η οποία σχεδόν ράγισε κάτω από το φορτίο της, αυτήν την απαραίτητη εμπειρία. Πώς ένας άνθρωπος γίνεται καλός και πως κακός. Στη μέθη της νεανικής επιτυχίας , ένοιωσα πως ήμουν άτρωτος, και έτσι ήμουν κακός. Στην αφαίρεση εξουσίας ήμουν δολοφόνος και καταπιεστής. Στις πιο κακές στιγμές μου ήμουν πεπεισμένος ότι έκανα το καλό, και να τροφοδοτούμαι από συμπονετικά επιχειρήματα. Μόνο όταν ξάπλωσα στο σάπιο άχυρο της φυλακής μου ένοιωσα τα πρώτα φτερουγίσματα του καλού. Σταδιακά μου αποκαλύφτηκε ότι η διαχωριστική γραμμή του καλού και του κακού δεν περνάει μέσα από πολιτείες, ούτε κοινωνικές τάξεις, ούτε πολιτικά κόμματα-αλλά ακριβώς μέσα από την ανθρώπινη καρδιά-και μέσα από κάθε ανθρώπινη καρδιά.- Γι’ αυτό και γυρίζω πίσω στα χρόνια της φυλάκισης μου και λέω, μερικές φορές προς μεγάλη έκπληξη αυτών γύρω μου, «ευλογημένη να είσαι, φυλακή!» Έχω υπηρετήσει αρκετό χρόνο εκεί. Έχω θρέψει την ψυχή μου εκεί, και μπορώ να πω δίχως δισταγμό, «Ευλογημένη να είσαι φυλακή, που ήρθες στη ζωή μου!» (Το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 1918-1956 615-617)

Προσεύχομαι για όλους εσάς που έχετε υποστεί απώλειες, τραύματα και μεγάλες θλίψεις να ξυπνήσει μέσα σας, όπως και στην περίπτωση του Λίνκολν, αντί για το πνεύμα του μηδενισμού, μια βαθιά εξάρτηση στην ατελείωτη σοφία και αγάπη για την μυστηριώδη πρόνοια του Θεού. «Πόσο απέραντος είναι ο πλούτος, η σοφία και η γνώση του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι αποφάσεις του κι ανεξιχνίαστα τα σχέδια του.» Προς Ρωμαίους 11:33.

Πάστορας Ιωάννης