Είδαμε τη Δόξα Του, Γεμάτη Χάρη και Αλήθεια

Από Gospel Translations Greek

Ιωάννη 1:14-18

14 Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια. 15 Ο Ιωάννης δίνει μαρτυρία γι' αυτόν, και φώναξε, λέγοντας: Αυτός ήταν για τον οποίο είπα: Εκείνος που έρχεται πίσω από μένα είναι ανώτερός μου, επειδή ήταν πριν από μένα. 16 Και όλοι εμείς λάβαμε από το πλήρωμά του, και χάρη επάνω σε χάρη. 17 Επειδή, και ο νόμος δόθηκε διαμέσου τού Μωυσή• η χάρη, όμως, και η αλήθεια έγινε διαμέσου τού Ιησού Χριστού. 18 Κανένας δεν είδε ποτέ τον Θεό• ο Μονογενής Υιός, που είναι στην αγκαλιά τού Πατέρα, εκείνος τον φανέρωσε.

Ας αρχίσουμε με το στίχο 14 για να δούμε το κύριο σημείο αυτού του παραγράφου. «Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια.» Ας πάμε πίσω στο πρώτο στίχο για να ξαναθυμηθούμε σε ποιόν αναφέρεται Ο Λόγος. «Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος.» (Ιωάννη 1:1). Οπότε Ο Λόγος αναφέρεται στον Θεό το Υιό.

Χρησιμοποιώ τον όρο Υιός γιατί ο όρος χρησιμοποιείται εδώ στο στίχο 14. «Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα.» Οπότε Ο Λόγος είναι ο Υιός του Θεού.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ένας Θεός, Τρία Πρόσωπα. 2 Ο Θεός έγινε Άνθρωπος – Χωρίς να παύσει να είναι Θεός 3 Ο Λόγος κατοίκησε ανάμεσά μας 4 Η Δόξα ως ο μονογενής Υιός του Θεού. 5 Τι σημαίνει αυτό για εμάς; 6 Καλλιεργώντας ένα Σχεσιακό Πολιτισμό 7 Ενσάρκωση και Εφαρμογή 8 Στον Χριστό βλέπουμε την Δόξα του Θεού 9 Γεμάτος Χάρη... 10 ...και Αλήθεια 11 Βλέποντας την Πνευματική Ομορφιά. 12 Μια ανεπανάληπτη ένωση Χάρης και Αλήθειας. 13 Ξαναγεννημένος μέσω των Ευαγγελίων. 14 Δες την Δόξα

Ένας Θεός, Τρία Πρόσωπα.

Οι μουσουλμάνοι σκοντάφτουν σε αυτήν την λέξη Υιός, όπως κάνουν και πολλοί άλλοι. Μερικοί θεωρούν ότι εμείς λέμε ο Θεός είχε σεξουαλικές σχέσεις με την Μαρία και παρήγαγαν ένα υιό. Αυτό δεν είναι αυτό που εννοεί η Βίβλος. Ο Ιωάννης στο 1:1 λέει «Στην αρχή ήταν ο Λόγος.» Αυτός είναι ο Υιός του Θεού. Και αυτός δεν είχε μία αρχή. Αυτός ήταν εκεί στην αρχή. Αυτός ήταν εκεί όσο πίσω και αν πάει κανείς – στην αιωνιότητα. Και στο στίχο 3 λέει «Όλα έγιναν διαμέσου αυτού• και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει.» Αυτό σημαίνει ότι αυτός δεν δημιουργήθηκε. Αυτός δεν ήταν σε καμία περίπτωση μέρος της δημιουργίας. Άρα αυτά είναι που ξέρουμε για τον Υιό του Θεού: 1) Αυτός είναι Θεός. 2) Ο Πατέρας είναι επίσης Θεός. 3) Ο Υιός δεν είναι ο Πατέρας, αυτός ήταν μαζί με το Πατέρα. 4) Αυτός είναι αδημιούργητος και αιώνιος.

Υπάρχουν τόσο περισσότερα να πει κανείς για το δόγμα της Τριάδος – η διδασκαλία ότι ο Θεός υπάρχει ως ένας Θεός σε τρία πρόσωπα, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Αλλά κρατήστε μόνο αυτό στο μυαλό σας προς το παρόν. Ο Υιός και ο Πατέρας είναι ένας Θεός, αλλά είναι δύο πρόσωπα. Έχουν μία θεϊκή φύση. Είναι ένας Θεός με δύο κέντρα συνείδησης.

Ο Θεός έγινε Άνθρωπος – Χωρίς να παύσει να είναι Θεός

Τώρα, αυτό που ο στίχος 14 λέει – και αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία – είναι ότι ο Λόγος, ο Υιός, έγινε άνθρωπος χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Αυτό είναι που θα δούμε για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Πως ξέρουμε ότι αυτό είναι η αλήθεια, και τι σημαίνει αυτό για εμάς προσωπικά;

«Ο Λόγος έγινε σάρκα.» Αυτός είναι, ο θεϊκός Λόγος, ο θεϊκός Υιός του Θεού, που έγινε άνθρωπος χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Πως το ξέρουμε αυτό; Και τι σημαίνει αυτό για μάς; Θα περάσουμε όλη την ώρα σήμερα απαντώντας αυτό από το στίχο 14.

Ο Λόγος κατοίκησε ανάμεσά μας

Ο πρώτος λόγος που λέμε ότι ο θεϊκός Λόγος δεν έπαυσε να είναι ο θεϊκός Λόγος όταν έγινε άνθρωπος είναι η δήλωση στο στίχο 14 ότι ο Λόγος «κατοίκησε ανάμεσά μας.» Το αντικείμενο του ρήματος κατοίκησε είναι ο Λόγος. Και ο Λόγος είναι ο Θεός. Οπότε ο πιο φυσικός τρόπος να το ερμηνεύσουμε είναι ότι ο Θεός, ο Λόγος, κατοίκησε ανάμεσά μας. Αυτός είναι ο λόγος που ο άγγελος είπε στο Ματθαίο 1:23 «Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει, και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσουν το όνομά του ΕΜΜΑΝΟΥΉΛ, (που μεθερμηνευόμενον σημαίνει: Μαζί μας είναι ο Θεός).» Ο Λόγος, ο Υιός, δεν έπαυσε να είναι Θεός όταν έγινε άνθρωπος.

Η Δόξα ως ο μονογενής Υιός του Θεού.

Ο δεύτερος λόγος που το πιστεύουμε είναι η επόμενη στροφή στο στίχο 14, «και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα.» Δόξα ποιανού; Η Δόξα του Λόγου – του Λόγου ο οποίος είναι Θεός. Και τι είδους Δόξα είναι αυτή; Είναι «δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα.»

Όταν ο Ιωάννης λέει ότι η δόξα του ενσαρκωμένου Λόγου είναι «ως μονογενή από τον Πατέρα», η λέξη ‘ως’ σημαίνει ότι είναι μιμητική δόξα; Δεν είναι η πραγματική δόξα του Υιού αλλά μόνο ‘ως’ την δόξα του Υιού; Δεν το νομίζω. Εάν εγώ λέω, για παράδειγμα, «Έχω ένα βιβλίο να δώσω, και θα ήθελα να το δώσω σε σένα ως πρώτη μου επιλογή» εσείς δεν θα απαντήσετε, «Εγώ δεν είμαι στην πραγματικότητα η πρώτη σου επιλογή. Είμαι μόνο ως την πρώτη σου επιλογή». Όχι. Δεν είναι αυτή η σημασία του ‘ως’ όταν λέω «Εγώ το δίνω σε εσένα ως πρώτη μου επιλογή.» Σημαίνει: Εγώ το δίνω σε εσένα καθώς εσύ πράγματι είσαι η πρώτη μου επιλογή. Όταν ο Ιωάννης λέει «και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα» εννοεί, «είδαμε την δόξα του, δόξα που πράγματι είναι η δόξα του Υιού του Θεού»

Αυτό το ξέρουμε ξανά επειδή, στο πρώτο μέρος του στίχους 14, ο Ιωάννης λέει απλά και ξεκάθαρα, «είδαμε την δόξα του»- χωρίς να χαρακτηρίσει. Ποιανού την δόξα; την δόξα του Αιώνιου Λόγου, ο Υιός. «Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, και είδαμε τη δόξα του.» Οπότε δεν υπάρχει καμία υποτίμηση του θαύματος της ενσάρκωσης. Ο Λόγος έγινε σάρκα, και αυτό συνέβη χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Αυτός φανερώνει την Δόξα του Θεού.

Τι σημαίνει αυτό για εμάς;

Οι στίχοι 15-18 δίνουν περισσότερους λόγους για να πιστέψουμε ότι ο Λόγος έγινε σάρκα χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Αυτό θα το θίξουμε την άλλη εβδομάδα, με την βοήθεια του Θεού. Αλλά προς το παρόν, ας ρωτήσουμε στο στίχο 14 τι σημαίνει για εμάς ότι ο Λόγος έγινε σάρκα – ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος χωρίς να πάυσει να είναι Θεός. Γιατί κάνω αυτή την ερώτηση; Πρώτον, γιατί την απάντηση μας την δίνει το κείμενο. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος.

Καλλιεργώντας ένα Σχεσιακό Πολιτισμό

Θυμάστε ότι πρό μερικών μηνών κήρυξα διάφορα μηνύματα επικαλεσμού του Θεού που αυτός θα χρησιμοποιούσε για να αναπτύξει αυτό που εγώ ονομάζω σχεσιακό πολιτισμού της εκκλησίας μας; Εξήγησα τι εννοούσα αναφέροντας τους Φιλιππησίους 2:3-4: «μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του. Κάθε ένας μη αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας ας αποβλέπει και σ' εκείνα που είναι των άλλων.» Με άλλα λόγια, ας αναπτυχθούμε ως εκκλησία στο τρόπο που βγαίνουμε έξω από τον εαυτό μας και υπηρετούμε του άλλους και σκεφτόμαστε τις εγνιες των άλλων.

Και θυμόσαστε σε ποιά βάση αυτής της υπηρεσίας, ήταν η σχεσιακή λογική; Ο επόμενος στίχος εξηγεί: «Να είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Ιησού Χριστό ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό αλλά, κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου, αφού έγινε όμοιος με τους ανθρώπους» (Φιλιππησίους 2:5-7). Μέ άλλα λόγια, τα θεμέλια της ταπινοφροσύνης, υπηρεσίας, αγάπης – και ο ανανεωμένος σχεσιακός πολιτισμός στην Βηθλεέμ ήταν: Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας – και πέθανε για μας.

Ενσάρκωση και Εφαρμογή

Ο λόγος που το επισημάνω αυτό είναι για να μην λέμε. «Καλά, κάναμε την μικρή μας σχεσιακή έμφαση το προηγούμενο καλοκαίρι, και τώρα είμαστε στην θεολογία.» Όχι. Η μόνη θεολογία που έχει σημασία είναι του είδους των Φιλιππησίων-2, και το οποίο είναι ακριβώς το ίδιο με το είδους του Ευαγγελίου του Ιωάννη. Μας βοηθά να γνωρίζουμε το Χριστό και να αλλάξουμε από το Χριστό για χάρη της αγάπης (13:34 15:12) – που σημαίνει ότι μεταμορφώνει την εκκλησία μας σχεσιακά. Μας κάνει να αγαπάμε περισσότερο, να βοηθάμε περισσότερους, να υπηρετούμε περισσότερο, να είμαστε λιγότερο υπερήφανοι, λιγότερο εγωιστές, λιγότερο αποτραβηγμένοι, να νοιαζόμαστε περισσότερο.

Οπότε όταν λέω, «Ας μην αφήσουμε το στίχο 14 μέχρι να αναρωτηθούμε τι σημαίνει για εμάς ότι ο Λόγος έγινε σάρκα» εσείς μπορείτε να ακούσετε κάτι από το καρδιοχτύπημα πίσω από αυτήν την ερώτηση. Πάντα φροντίζω να προσέχω την διαφορά που αυτή η μεγάλη θεολογία κάνει στην καθημερινή μας ζωή και στις καθημερινές μας σχέσεις.

Στον Χριστό βλέπουμε την Δόξα του Θεού

Λοιπόν τι σημαίνει για εμάς ότι ο Λόγος έγινε σάρκα; Ο στίχος 14 λέει «είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα, γεμάτος χάρη και αλήθεια.» Σημαίνει ότι στο Ιησού Χριστό μπορούμε να δούμε την Δόξα του Θεού. Και σημαίνει ότι η Δόξα του Θεού φανερωμένη στο Ιησού δεν μας καταναλώνει στις αμαρτίες μας. Αντίθετα, είναι «γεμάτος χάρη και αλήθεια». Αυτή είναι η Δόξα του Θεού στον Χριστό στην ελεήμων διάθεσή του προς τα εμάς χωρίς να υπονομεύει την πλήρη αλήθεια, την πλήρη πίστη στον εαυτό του. Και η ελεήμων διάθεσή του είναι πολύ, πολύ μεγάλη. Γιαυτό γίνεται χρήση του όρου ‘γεμάτη’ – η λέξη ‘γεμάτη’ αλλάζει την δόξα. Η δόξα του Υιού του Θεού είναι ελεήμων προς εμάς τους αμαρτωλούς χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την αλήθεια του Θεού.

Γεμάτος Χάρη...

Αυτά είναι πραγματικά καλά νέα. Ο Θεός θα μπορούσε να είχε διαλέξει να γίνει σάρκα ως δικαστής και εκτελεστής. Και όλοι μας θα ήμασταν ένοχοι ενοποιών του και η καταδίκη μας θα ήταν αιώνια τιμωρία. Αλλά αυτός δεν έγινε σάρκα με αυτό το τρόπο. Ο Λόγος, ο Υιός, ο οποίος είναι Θεός, έγινε σάρκα για να αποκαλύψει μια θεϊκή δόξα η οποία είναι «γεμάτος χάρη και αλήθεια». Ο Λόγος του Θεού έγινε σάρκα για να είναι ελεήμων απέναντί μας. Ο Λόγος έγινε σάρκα ώστε η ελεήμων διάθεσή του απέναντί μας να είναι σε αρμονία με την αλήθεια του Θεού. Αυτή δεν θα είναι μία απλή, χωρίς αρχές, αισθηματική χάρη.

Αυτή θα είναι μια δίκαιη, ύμνος στο Θεό, ακριβή ελεημοσύνη. Θα οδηγήσει κατευθείαν στο θάνατο του Θεού στο σταυρό. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο λόγος που έγινε σάρκα. Έπρεπε να έχει σάρκα για να μπορεί να πεθάνει. Έπρεπε να είναι ανθρώπινος για να μπορεί να πεθάνει ως Θεάνθρωπος στην θέση μας. (Εβραίους 2:15-15). Ο Λόγος έγινε σάρκα ώστε ο θάνατος του Ιησού Χριστού να ήταν δυνατός. Ο σταυρός είναι ο τόπος όπου η χάρη φώτισε περισσότερο δυνατά. Έγινε εκεί και αγοράστηκε εκεί.

...και Αλήθεια

Και ο λόγος που έγινε μέσω του θανάτου είναι επειδή ο Υιός του Θεού είναι γεμάτος χάρη και αλήθεια. Ο Θεός είναι ελεήμων προς εμάς και αληθινός προς τον εαυτό του. Οπότε, όταν έρχεται ο Υιός του είναι γεμάτος χάρη και αλήθεια. Όταν ο Χριστός πέθανε, ο Θεός ήταν αληθινός προς τον εαυτό του, γιατί η αμαρτία τιμωρήθηκε. Και όταν ο Χριστός πέθανε, ο Θεός ήταν ελεήμων προς εμάς γιατί ο Χριστός επωμίστηκε την τιμωρία, όχι εμείς.

«Ο Λόγος έγινε σάρκα» σημαίνει για εμάς ότι η δόξα του Θεού έχει φανερωθεί στην ιστορία όπως ποτέ πριν, ήτοι, στην γεμάτη χάρη και στην γεμάτη αλήθεια που φωτίζει πιο λαμπρά στο θάνατο του Ιησού για τους αμαρτωλούς.

Βλέποντας την Πνευματική Ομορφιά.

Προσέχετε να μην πείτε, «Λοιπόν, εγώ δεν ήμουν εκεί για να τον δω και έτσι η δόξα του δεν είναι διαθέσιμη για μένα για να την δω. Εσείς οι θρήσκοι τύποι μπορείτε να μιλάτε όσο θέλετε για τον Υιό του Θεού, αλλά ο ίδιος δεν είναι εδώ για να τον δούμε.» Προσέχετε. Μην σκεφτείτε την δόξα του στο στίχο 14 ως απλή εξωτερική λάμψη ή ομορφιά. Ο Ιησούς δεν ήταν φωτεινός ή όμορφος φυσικά. «δεν έχει είδος ούτε κάλλος• και τον είδαμε, και δεν είχε ωραιότητα, ώστε να τον επιθυμούμε» (Ησαΐας 53:2)

Και μην σκέφτεστε την δόξα του στο στίχο 14 σαν απλή επίδειξη θαυμάτων. Υπήρχαν άνθρωποι που είδαν τα θαύματα, γνώριζαν τι συνέβαινε και δεν είδαν τίποτα όμορφο και ένδοξο. Ήθελαν να τον σκοτώσουν (Ιωάννη 11:45-48).

Όχι, η αποκαλυμμένη δόξα του Υιού του Θεού, Η δόξα του Λόγου, η δόξα του Ιησού Χριστού, στην πρώτη του έλευση, είναι κυρίως μια πνευματική ομορφιά. Δεν είναι κάτι που μπορείς να δεις με τα φυσικά σου μάτια, αλλά με τα μάτια της καρδιάς. (Εφεσσίους 1:18). Βλέπουμε το τρόπο που μιλά και φέρεται και αγαπά και πεθαίνει, και με την χάρη, εμείς βλέπουμε ένα αυτό-αυθεντικοποιημένη, θεϊκή δόξα, ή ομορφιά.

Μια ανεπανάληπτη ένωση Χάρης και Αλήθειας.

Ο Παύλος το έθεσε κατ΄αυτόν τον τρόπο στους 2 Κορίνθιους 4:4, «ο θεός τούτου τού κόσμου τύφλωσε τον νου, για να μη λάμψει επάνω σ' αυτούς ο φωτισμός τού ευαγγελίου τής δόξας τού Χριστού, που είναι εικόνα τού Θεού». Η «δόξα τού Χριστού, που είναι εικόνα τού Θεού» είναι αυτό που ο Ιωάννης 1:14 ονομάζει «δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα, γεμάτος χάρη και αλήθεια»

Και θυμηθείτε, ο Παύλος μιλάει σε ανθρώπους που δεν είδαν ποτέ το γήινο Ιησού και ο Ιωάννης γράφει το Ευαγγέλιο για ανθρώπους που ποτέ δεν είδαν τον γήινο Ιησού – ανθρώπους σαν εμάς. Η δόξα του Ιωάννη 1-14 και η δόξα των 2 Κορινθίων είναι η δόξα που εσείς βλέπεται πνευματικά όταν ακούτε την ιστορία του Χριστού.

Δεν χρειάζεται να τον δείτε στην φυσική του μορφή. Ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη 20:29, «μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν». Τον συναντάτε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και τα άλλα αναγνώσματα της Βίβλου. Και όταν τον γνωρίζεται, μέσω αυτών των εμπνευσμένων ιστοριών για τα λόγια και τα έργα του, η δόξα του φωτίζει μέσω την ομορφιάς της ένωσης Χάρης και Αλήθειας.

Ξαναγεννημένος μέσω των Ευαγγελίων.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι στίχοι 12-13 περιγράφουν την αναγέννηση και ο στίχος 14 περιγράφει του να βλέπεις την δόξα του Υιού του Θεού. Στίχοι 12-14:

Αλλά σε όλους όσους τον δέχθηκαν, που πίστευαν στο όνομά του, τους έδωσε την ευκαιρία να γίνουν παιδιά του Θεού, που γεννήθηκαν, όχι εξ΄αίματος, ούτε από την θέληση της σάρκας, ούτε από την θέληση του ανθρώπου, αλλά του Θεού. «Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια.»

Θυμηθείτε το στίχο 4: «Μέσα σ' αυτόν ήταν ζωή, και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων.» Όταν νέα πνευματική ζωή δίνεται, νέο φως δημιουργείται. Το φως δεν είναι το φυσικό φως. Είναι το πνευματική φωτεινότητα της δόξας του Υιού του Θεού που αναφέρεται στο στίχο 14. Έτσι καταφέρνουμε να δούμε.

Και πως προκύπτει η πνευματική ζωή σε εμάς; Ο στίχος 13 λέει ότι συμβαίνει όταν γεννιόμαστε όχι από τον άνθρωπο αλλά από το Θεό. Συμβαίνει με το να ξαναγεννιέσαι. Έτσι αποκτούμε πίστη και δεχόμαστε τον Χριστό και γινόμαστε παιδιά του Θεού. (Ιωάννης 1:12).

Μέσω των Ευαγγελίων – με το να ακούμε την ιστορία των λόγων και έργων του Ιησού – ο Θεός δημιουργεί μέσα μας πνευματική ζωή. Γεννιόμαστε από το Θεό μέσω των Ευαγγελίων (1 Πέτρος 1:23-25). Και αυτή η νέα πνευματική ζωή βλέπει το φως της δόξας του Χριστού (Ιωάννης 1:4). Το κάνει άμεσα. Γιαυτό ο Ιωάννης 8:12 το ονομάζει «το φως της ζωής». Όταν σας δίνεται πνευματική ζωή, βλέπετε την πνευματική δόξα.

Δες την Δόξα

Ή ένας άλλος τρόπος να το πεις, σύμφωνα με το στίχο 12, είναι ότι αυτή η νέα ζωή και όραση πιστεύει στο φως και δέχεται το φως ως η αλήθεια και η δόξα του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού.

Και σε αυτή την ζωή και το φως και την πίστη και την αποδοχή ο στίχος 12 λέει ότι εμείς αποκτούμε το δικαίωμα να αποκαλούμαστε παιδιά του Θεού. Αυτό σημαίνει, εμείς είμαστε τα παιδιά του Θεού επειδή αυτή η ζωή και το φως και η πίστη και η αποδοχή είναι το δικαίωμα μας να είμαστε παιδιά του Θεού.

Έτσι υψώνω μπροστά σας τον ενσαρκωμένο Υιό του Θεού: Ο Λόγος έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Δες την δόξα του, δόξα μονογενή από τον Πατέρα, γεμάτος χάρη και αλήθεια. Δες τον για την δόξα που αυτός είναι και ζήσε. Αμήν.