Η Πίστη και η Δύναμη του Θεού

Από Gospel Translations Greek

Με μια πρώτη ματιά η θεραπεία του δαιμονισμένου αγοριού (Ματθαίος 17:14-20) φαίνεται σαν ένα ακόμα θαύμα γραμμένο στο βιβλίο του Ματθαίου. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η έμφαση που δίνει ο Ιησούς στην πίστη. Η πίστη είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό στα θαύματα που καταγράφονται στο κεφάλαιο 9. Στο κεφάλαιο 17, όμως, η έμφαση τοποθετείται στην έλλειψη της πίστης.

Είναι ξεκάθαρο από άλλα θαύματα που βρίσκουμε στο βιβλίο του Ματθαίου ότι ο Θεός δεν βασίζεται στην ανθρώπινη πίστη για να φέρει εις πέρας το έργο Του. Η μεταμόρφωση του Ιησού πριν από τη θεραπεία του αγοριού είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ήταν ένα υπέροχο θαύμα που όμως δεν περιλάμβανε ανθρώπινη πίστη. Το ίδιο και με το θαύμα όπου χόρτασαν 5.000 άνθρωποι (Ματθαίος 14:15-21) και 4.000 άνθρωποι (Ματθαίος 15:32-38). Το πρώτο, λοιπόν, πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι ο Θεός δεν βασίζεται στην δική μας πίστη για να εκτελέσει το έργο Του. Ο Θεός δεν θα γίνει αιχμάλωτος της δικής μας απιστίας.

Το δεύτερο πράγμα, όμως, που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι ο Θεός συχνά ζητά από εμάς να έχουμε πίστη για να εκπληρωθεί ο σκοπός Του. Αυτό το βλέπουμε στη θεραπεία του δαιμονισμένου αγοριού. Στο βιβλίο του Μάρκου μας αποκαλύπτεται η συζήτηση του Ιησού με τον πατέρα του αγοριού. Ο πατέρας, βρισκόμενος σε μεγάλη σύγχυση, λέει στον Ιησού: “Αλλά, αν μπορείς κάτι, βοήθησέ μας, δείχνοντας σπλάχνα επάνω μας.” (Μάρκος 9:22) Είχε προηγουμένως απογοητευτεί από την αποτυχία των μαθητών, επομένως δεν ήταν σίγουρος αν ο Ιησούς μπορούσε να τον βοηθήσει. Η πίστη του πατέρα, σ` αυτό το σημείο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αβέβαιη ελπίδα ότι ίσως ο Ιησούς θα μπορούσε να κάνει αυτό που δεν κατάφεραν οι μαθητές Του.

Ο Ιησούς απάντησε στον πατέρα: “Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ` αυτόν που πιστεύει” (εδάφιο 23). Υπάρχουν πολλοί ορισμοί της πίστης στην Αγία Γραφή ανάλογα με την περίσταση. Στην Επιστολή προς Εβραίους 11:1 η πίστη ορίζεται ως “πεποίθηση γι` αυτά που ελπίζονται, βεβαίωση για πράγματα που δεν βλέπονται”. Ο ορισμός ήταν κατάλληλος για τους Εβραίους παραλήπτες της επιστολής, οι οποίοι περνούσαν δύσκολες στιγμές και είχαν την ανάγκη ενθάρρυνσης και γνώσης ότι μπορούσαν να ελπίζουν στον Χριστό.

Για τον πατέρα του παιδιού, πίστη σήμαινε να πιστέψει ότι ο Ιησούς μπορούσε να θεραπεύσει τον γιο του. Πολλές φορές συμπεριφερόμαστε όπως αυτός ο πατέρας. Μπορεί να βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση και επειδή έχουμε προσευχηθεί επανειλημμένα χωρίς να έχουμε πάρει απάντηση, αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός μπορεί να απαντήσει στην προσευχή μας. Πρέπει, όμως, να πιστέψουμε ότι όταν είμαστε με τον Θεό όλα είναι δυνατά.

Η Σάρα, η γυναίκα του Αβραάμ, αμφέβαλλε για το αν ο Θεός μπορούσε να της δώσει ένα παιδί σε προχωρημένη ηλικία Ο Θεός της απάντησε: “Είναι τίποτα αδύνατο στον Κύριο;” (Γένεση 18:14). Αιώνες αργότερα, η πίστη του προφήτη Ιερεμία ταλαντεύθηκε όταν ο Θεός του είπε να αγοράσει ένα χωράφι την περίοδο που η Ιερουσαλήμ βρισκόταν αντιμέτωπη με την εισβολή των Χαλδαίων (Ιερεμίας 32:6-26). Και πάλι η απάντηση του Θεού ήταν: “Υπάρχει κάποιο πράγμα δύσκολο σε μένα;” (εδάφιο 27). Το να έχουμε πίστη στον Θεό, ακόμα και αν η προσευχή μας δεν έχει ακόμα απαντηθεί ή ακόμα κι αν περνάμε δύσκολες στιγμές, σημαίνει ότι συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι Αυτός θα φέρει εις πέρας αυτό που σε μας μοιάζει αδύνατο.

Ο Ιησούς συνεχίζει να τονίζει τη σημασία της πίστης απαντώτας στο ερώτημα των μαθητών του “Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το βγάλουμε;” (Ματθαίος 17:19). Τους απάντησε ότι η αποτυχία τους οφειλόταν στην έλλειψη πίστης χωρίς όμως να γίνεται αναφορά κατά ποιον τρόπο η πίστη τους ήταν ελλιπής. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι προηγουμένως ο Ιησούς τους είχε δώσει εξουσία επάνω στα δαιμόνια (Ματθαίος 10:1-8). Οπότε για ποιο λόγο μπορεί να είχαν έλλειψη πίστης; Ίσως γιατί το δαιμόνιο δεν υπάκουσε στην εντολή τους άμεσα, οπότε άρχισαν να αμφιβάλλουν για την δύναμη του Χριστού. Ή ίσως επειδή το θεωρούσαν δεδομένο ότι αφού το έχουν ξανακάνει, θα πετύχαιναν και αυτήν τη φορά. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η πίστη περιλαμβάνει πλήρη εμπιστοσύνη στην ικανότητα και τη δύναμη του Ιησού και απάρνηση στήριξης στις δικές μας δυνάμεις.

Τον προηγούμενο μήνα εξετάσαμε το θέμα της θείας πρόνοιας. Στο κεφάλαιο 17 του Ματθαίου βλέπουμε να γίνεται πράξη μέσα από ένα συνηθισμένο γεγονός: την πληρωμή φόρων. Ο Ιησούς, ως Υιός του Θεού, δεν είχε καμία υποχρέωση να πληρώσει τον φόρο. Όμως, για να μην εγείρει αντιδράσεις έστειλε τον Πέτρο στη θάλασσα να ρίξει αγκίστρι και στο στόμα του πρώτου ψαριού που θα έπιανε θα έβρισκε τον στατήρα που απαιτούνταν για την πληρωμή του φόρου. Από αυτό το γεγονός προκύπτουν ερωτήσεις όπως: Πώς βρέθηκε ο στατήρας στο στόμα του ψαριού; Πώς είναι δυνατόν ο Πέτρος να έπιασε το ψάρι που είχε τον στατήρα και όχι κάποιο άλλο; Πιθανόν ο Ιησούς να έκανε ένα θαύμα και το νόμισμα να βρέθηκε στο στόμα του ψαριού.

Είναι, όμως, ακόμα πιο πιθανό να ήταν έργο της θείας πρόνοιας. Κάποιος “κατά λάθος” πέταξε τον στατήρα μέσα στη θάλασσα. Ένα ψάρι τον έπιασε στο στόμα του και σφήνωσε εκεί. Το ψάρι κολύμπησε προς το μέρος όπου ο Πέτρος έριξε τα δίχτυα του και πιάστηκε. Τίποτα από τα παραπάνω γεγονότα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως “θαύματα”, όμως όλα ήταν απαραίτητα για να εκπληρωθεί ο σκοπός του Ιησού και ο ίδιος ο Ιησούς είχε τον έλεγχο του καθενός από τα παραπάνω γεγονότα. Η δύναμη του Θεού φανερώνεται μέσα από την πρόνοια και τα θαύματά Του. Όσοι, λοιπόν, από εμάς δεν είμαστε σταθεροί στην πίστη μας επειδή αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις, ας πιστέψουμε ότι ο Θεός έχει τη δύναμη, είτε μέσα από τα θαύματά Του είτε μέσα από την πρόνοιά Του, νοιάζεται για μας και μας φροντίζει.

Τα εδάφια είναι παρμένα από την μετάφραση του Σπύρου Φίλου.