Το σπουδαιότερο Γεγονός στην Ιστορία

Από Gospel Translations Greek

Δύο Παράδοξα στο Θάνατο του Χριστού

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το σπουδαιότερο γεγονός στην ιστορία του κόσμου είναι πολύπλοκο.

1) Για παράδειγμα, αφού ο Ιησούς Χριστός είναι άνθρωπος και Θεός σε ένα πρόσωπο, ήταν ο θάνατός του ο θάνατος του Θεού; Για να απαντήσουμε σε αυτό πρέπει να μιλήσουμε για τις δύο φύσεις του Χριστού, μία θεία και μία ανθρώπινη. Από το 451 μ.Χ. ο ορισμός της Χαλκηδόνας για τις δύο φύσεις του Χριστού σε ένα πρόσωπο έχει γίνει αποδεκτός ως η ορθόδοξη διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Η Σύνοδος της Χαλκηδόνας είπε:

Εμείς, λοιπόν, ... διδάσκουμε τους ανθρώπους να ομολογούν ... έναν και τον αυτό Χριστό, Υιό, Κύριο, Μονογενή, να αναγνωρίζεται σε δύο φύσεις, ασύγχυτα, αναλλοίωτα, αδιαίρετα, αδιαχώριστα· η διάκριση των φύσεων δεν αίρεται με κανένα τρόπο από την ένωση, αλλά μάλλον η ιδιότητα της κάθε φύσης διατηρείται και συντρέχει σε ένα Πρόσωπο και μία Υπόσταση, ούτε χωρίζεται ή διαιρείται σε δύο πρόσωπα, αλλά ένας και ο αυτός Υιός και Μονογενής, Θεός, Λόγος, ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Η θεία φύση είναι αθάνατη (Προς Ρωμαίους 1:23, Α΄ Προς Τιμόθεον 1:17). Δεν μπορεί να πεθάνει. Αυτό είναι μέρος αυτού που σημαίνει να είσαι Θεός. Επομένως, όταν ο Χριστός πέθανε, ήταν η ανθρώπινη φύση του που υπέστη θάνατο. Το μυστήριο της ένωσης μεταξύ της θείας και της ανθρώπινης φύσης σε αυτή την εμπειρία του θανάτου δεν μας αποκαλύπτεται. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο Χριστός πέθανε και ότι την ίδια ημέρα πήγε στον Παράδεισο («Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο», Κατά Λουκάν 23:43). Επομένως, φαίνεται ότι υπήρχε συνείδηση στο θάνατο, έτσι ώστε η διαρκής ένωση μεταξύ της ανθρώπινης και της θείας φύσης να μην έχει διακοπεί, παρόλο που ο Χριστός, μόνο στην ανθρώπινη φύση του, πέθανε.

2) Άλλο ένα παράδειγμα της πολυπλοκότητας του γεγονότος του θανάτου του Χριστού είναι το πώς το βίωσε ο Θεός Πατέρας. Η πιο συνηθισμένη ευαγγελική διδασκαλία είναι ότι ο θάνατος του Χριστού είναι η εμπειρία του Χριστού στην κατάρα του Πατέρα. «Ο Χριστός μας λύτρωσε από την κατάρα του νόμου, αφού έγινε κατάρα για χάρη μας, επειδή είναι γραμμένο: “Καταραμένος είναι κάθε ένας που κρεμιέται σε δέντρο”» (Προς Γαλάτας 3:13). Ποιανού κατάρα; Κάποιος θα μπορούσε να το απαλύνει λέγοντας, «η κατάρα του νόμου». Αλλά ο νόμος δεν είναι πρόσωπο που καταριέται κάποιον. Μια κατάρα είναι κατάρα αν υπάρχει κάποιος που καταριέται. Αυτός που καταριέται μέσω του νόμου είναι ο Θεός, που έγραψε τον νόμο. Επομένως, ο θάνατος του Χριστού για την αμαρτία και την ανομία μας ήταν η εμπειρία της κατάρας του Πατέρα.

Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;». (Κατά Ματθαίον 27:46). Με τον θάνατο του Χριστού ο Θεός φόρτωσε πάνω του τις αμαρτίες του λαού του (Ησαΐας 53:6), τις οποίες μισούσε. Και με μίσος γι’ αυτή την αμαρτία, ο Θεός απομακρύνθηκε από τον αμαρτωλό Υιό του και τον παρέδωσε για να υποστεί την πλήρη ισχύ του θανάτου και της κατάρας. Η οργή του Πατέρα ξεχύθηκε πάνω του αντί σε εμάς, έτσι ώστε η οργή του προς εμάς «κατευνάστηκε» (Προς Ρωμαίους 3:25) και απομακρύνθηκε.

Αλλά εδώ είναι το παράδοξο. Ο Θεός ενέκρινε βαθιά και με χαρά αυτό που έκανε ο Υιός εκείνη την ώρα της θυσίας. Στην πραγματικότητα, τα είχε σχεδιάσει όλα μαζί με τον Υιό. Και η αγάπη του για τον Θεάνθρωπο, τον Ιησού Χριστό, στη γη οφειλόταν στην ίδια την υπακοή που οδήγησε τον Ιησού στον σταυρό. Ο σταυρός ήταν η κορυφαία πράξη υπακοής και αγάπης του Ιησού. Και αυτή την υπακοή και την αγάπη ο Πατέρας ενέκρινε και απόλαυσε βαθύτατα. Γι' αυτό ο Παύλος λέει αυτό το καταπληκτικό πράγμα: «Ο Χριστός μας αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για μας, μια ευωδιαστή προσφορά και θυσία στον Θεό» (Προς Εφεσίους 5:2). Ο θάνατος του Ιησού ήταν ένα άρωμα για τον Θεό.

Έτσι, εδώ έχουμε μια ακόμη πιο ένδοξη πολυπλοκότητα. Ο θάνατος του Χριστού ήταν η κατάρα του Θεού και η οργή του Θεού· και όμως, ταυτόχρονα, ήταν ευχάριστος στον Θεό και ένα γλυκό άρωμα. Καθώς απομακρύνθηκε από τον Υιό του και τον παρέδωσε να πεθάνει φορτωμένος με την αμαρτία μας, εκείνος ευχαριστήθηκε από την υπακοή και την αγάπη και την τελειότητα του Υιού.

Επομένως, ας σταθούμε με δέος και ας κοιτάξουμε με τρεμάμενη χαρά τον θάνατο του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πράγμα για να το συλλογιστεί ο νους μας ή να το θαυμάσει η καρδιά μας. Μείνετε κοντά σε αυτό. Όλα τα σημαντικά και καλά συγκεντρώνονται εδώ. Είναι ένα σοφό και σημαντικό και ευτυχισμένο μέρος για να βρίσκεστε.