Πόνος: Το μεγάφωνο του Θεού

Από Gospel Translations Greek

Εδώ και εξήντα χρόνια, σειρές γενεών έχουν βοηθηθεί απ’ όσα έγραψε ο C.S. Lewis για τον πόνο και τις δοκιμασίες. Το διαρκές αυτό όφελος έγκειται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι ο Lewis παρουσίασε το πρόβλημα με μια γερή δόση χριστιανικού ρεαλισμού. Αυτό το μέσο θεραπείας μπορεί να είναι περισσότερο σημαντικό στις μέρες μας απ’ ότι παλαιότερα . Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς, όπως άλλωστε και κάποιοι ιεροκήρυκες διαβεβαιώνουν δημόσια το ποίμνιό τους , ότι ο «Θεός δεν επιθυμεί να είμαστε άρρωστοι».Είναι δύσκολο όμως να σκεφτεί κανείς ότι μια τέτοια δήλωση μπορεί να αποτελέσει ενθάρρυνση για κάποιον που βρίσκεται χρόνια καθηλωμένος σ’ ένα αναπηρικό καροτσάκι επειδή πάσχει για παράδειγμα από σκλήρυνση κατά πλάκας.Στην καλλίτερη περίπτωση θα λέγαμε ότι αυτοί οι ιεροκήρυκες βρίσκονται σε κάποια σύγχυση. Η Βίβλος κάνει σαφή διαχωρισμό μεταξύ του παρόντος χρόνου του επίγειου προσκηνύματος και του μέλλοντος, της ουράνιας πατρίδας μας. Η ημέρα που ο θάνατος, το πένθος, τα δάκρυα και οι πόνοι δεν θα υπάρχουν πια δεν είναι μακριά. Όμως, όπως κάθε παρατηρητής της ανθρώπινης μοίρας θα παραδεχόταν ,η ημέρα αυτή δεν έφτασε ακόμη. Μολονότι οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε στη «θλιβερή ρουτίνα της καθημερινής δυστυχίας», όπως αναφέρει ο Lewis, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι που να μην έχουν δεχθεί κάποια χτυπήματα της μοίρας που να τους έχουν συγκλονίσει.

Κι όμως, αν και η δοκιμασία μπορεί να εμφανίζεται σαν εχθρός, στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι είναι φίλος. Ο συγγραφέας της Βίβλου Ιάκωβος ενθαρρύνει τους αναγνώστες του να θεωρούν τις δοκιμασίες από τις οποίες περνούν περισσότερο ,σαν φίλους παρά σαν εχθρούς που εισβάλλουν στη ζωή τους. Αντί να φεύγουμε και να κρυβόμαστε όταν αυτές παρουσιάζονται, πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι θα μας χρησιμεύσουν για να δοκιμαστούμε και να γίνουμε καλλίτεροι άνθρωποι. Ο Lewis δεν υποστηρίζει ότι ο πόνος είναι όμορφο πράγμα. Αντίθετα υπογραμμίζει ότι ο πόνος μπορεί να εξισορροπήσει τα ελαττώματα ενός ανθρώπου και να τον εξαγνίσει. Τριάντα δύο χρόνια στο ιερατικό λειτούργημα με έφεραν σε άμεση επαφή με πρόσωπα των οποίων τα βάσανα και οι δοκιμασίες τους δόθηκαν με μια αυστηρή επιείκεια. Σκέφτομαι έναν πυρηνικό φυσικό, μέλος της εκκλησίας μας στη Σκωτία, που παρευρισκόταν στις λειτουργίες για χάρη της γυναίκας του και των δύο θυγατέρων του. Παρακολουθούσε τα κηρύγματα με ευγενική αδιαφορία. Πήρε και ένα αντίγραφο του βιβλίου « Αρχές Χριστιανικής Πίστης» (Βασικές έννοιες του Χριστιανισμού ) του συγγραφέα John Scott αλλά παρέμενε κλεισμένος στο καβούκι του ανθρώπου της επιστήμης. Όμως κάποια στιγμή με το θάνατο του γιου του, του τέταρτου από τα παιδιά του, ηλικίας μόλις έντεκα μηνών , το μεγάφωνο ήχησε. Αναγνωρίζοντας ότι η κοσμοθεωρία που είχε μέχρι τότε δεν μπορούσε να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τη δυστυχία και την απώλεια , εγκατέλειψε τον δυσνόητο κόσμο του και ξαναβρέθηκε στα χέρια του Θεού που τον περίμενε. Μέσω αυτής της τρομερής δοκιμασίας, ο Θεός χαλιναγώγησε την επαναστατική του βούληση και του χάρισε τη γαλήνη.

Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τη δυστυχία για να απομακρύνει τα παιδιά Του απ’ τις πιθανές πηγές μιας απατηλή ευτυχίας. Ο χριστιανός μπορεί να αποκοιμιέται στον ήλιο, αλλά δεν ησυχάζει στην πυρκαγιά ή στην πλημμύρα. Καθένας από μας πρέπει να παραδεχτεί ότι είναι εύκολο να βάλει το Θεό λίγο στο περιθώριο όταν όλα φαίνεται ότι πάνε καλά. Αλλά τι μεγάλη αλλαγή προκύπτει όταν, για παράδειγμα, τα αποτελέσματα μιας βιοψίας βγουν θετικά! Ένας βαθύς αναστεναγμός αγωνίας έρχεται να σβήσει τότε την αυταπάτη της αυτάρκειάς μας! Πόσο καλός είναι ο Θεός όταν μας αποκαλύπτεται και μας μαθαίνει να εξαρτιόμαστε απ’ Αυτόν!

Η εμπειρία που έχουμε απ’ τον πόνο, αν μας εξαγνίσει, θα μας κάνει να αντιληφθούμε τις δοκιμασίες από τις οποίες περνούν και οι άλλοι και θα μας κάνει να δείξουμε έμπρακτα τη στοργή μας απέναντί τους. Όταν οι πόνοι και οι θλίψεις αποτελούν μια ευκαιρία για να γλυκάνουν τις καρδιές μας μπορούμε τότε να χρησιμοποιήσουμε την ευαισθησία αυτή για να σηκώσουμε τα βάρη των άλλων. Ο Ιησούς, ο Μεγάλος Ποιμένας, είναι ευαίσθητος με τις αδυναμίες μας και μας έδωσε ένα παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθούμε. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί -ιδιαίτερα όσοι από εμάς καλούμαστε να διδάξουμε και να καθοδηγήσουμε τους άλλους- όταν δεν καταφέρνουμε να δείξουμε ευγένεια και συμπόνια απέναντι στους αδύναμους και στους ασταθείς. Παρόλο που δεν έχω βιώσει παρά ελάχιστα τον πόνο, είναι ολοφάνερο ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τις στιγμές που είμαστε μόνοι μέσα στη νύχτα για να μας διδάξει τα μαθήματα που δεν θα είχαμε την ευκαιρία να διδαχθούμε στις όμορφες στιγμές της ζωής μας. Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τη φράση του William Cowper σύμφωνα με την οποία «πίσω από μια κακή μοίρα κρύβεται πάντα το χαμογελαστό πρόσωπο του Θεού.»

Με το κείμενο αυτό πιστεύω ότι έθεσα τις βάσεις αυτού του προβλήματος. Πρέπει να επιτρέψω στον αναγνώστη να προβληματιστεί γύρω από δύο θέματα. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σκεφτεί πως τα βάσανα και οι δοκιμασίες μπορούν να είναι συχνά τα μέσα που ο Θεός χρησιμοποιεί για να μας διαμορφώσει και μπορούμε να βρούμε σ’ αυτά την απόδειξη ότι ο Θεός αποδέχθηκε την επιμέλειά μας.(βλ.Εβρ.12:5) .Μετά, ο αναγνώστης πρέπει να σκεφτεί για τον διορθωτικό ρόλο των δοκιμασιών όπως αναφέρει ο Ψαλμωδός (Ψ.119:67,71)

Ο Lewis μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν το μεγάφωνο του πόνου αντηχήσει μέσα στις ζωές μας και σ’ αυτές των φίλων και των γειτόνων μας που δεν πιστεύουν στο Θεό, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε με θριαμβευτικό και επιφανειακό τρόπο ή να κατέβουμε στην άβυσσο του πεσιμισμού. Αν οι άνθρωποι που οι ζωές τους έχουν σημαδευτεί από μια ήρεμη απελπισία, και που έχουν συνειδητοποιήσει με πόνο τις δοκιμασίες και τα βάσανά τους αναζητούν την βοήθεια των χριστιανών, δεν είναι επειδή οι δικές μας ζωές δεν έχουν δοκιμασίες, αλλά επειδή ομολογούμε τα βάσανα και τα προβλήματά μας. Δεν θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσεις γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός έχει τα μυστικά Του (Δευτ. 29:29). Θα ομολογήσουμε όμως πως παρόλο το μυστήριο του Σχεδίου του Θεού, γνωρίζουμε ότι η Αγάπη Του μας παρέχει ασφάλεια και ότι θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε και σε άλλους ανθρώπους το Θεό μας, που επωμίζεται τα βάσανα και τους πόνους μας.