Το λυκόφως των ειδώλων

Από Gospel Translations Greek

Ο φιλόσοφος του δέκατου ένατου αιώνα Friedrich Nietzsche είναι γνωστός για τη δήλωσή του ότι "ο Θεός είναι νεκρός." Αυτό το συνοπτικό ρητό όμως δεν δίνει ολόκληρη την ιστορία. Σύμφωνα με το Nietzsche, η αιτία του θανάτου της Θεότητας ήταν η ευσπλαχνία. Μάλιστα είπε, "Ο Θεός είναι νεκρός,•πέθανε από οίκτο." Αλλά πριν ο Θεός, ο οποίος ήταν ο Θεός του ιουδαικού χριστιανισμού, χαθεί, ο Nietzsche δήλωσε ότι υπήρχε μια πληθώρα θεοτήτων, όπως εκείνοι που κατοικούσαν στο βουνό Όλυμπος. Με άλλα λόγια, κάποτε υπήρχε πολυφωνία των θεών. Όλοι οι υπόλοιποι θεοί πέθαναν όταν μία μέρα ο εβραϊκος Θεός, Γιαχβέ, σηκώθηκε στη Συνέλευση και είπε, " Εσύ θέλεις να έχεις άλλους θεούς εκτός από μένα." Σύμφωνα με τη σατιρική περίληψη του Nietzsche, ακούγοντας αυτό, το σύνολο των υπόλοιπων θεών και θεοτήτων πέθαναν. Πέθαναν από τα γέλια.

Στις μέρες μας, που ο πλουραλισμός δεσπόζει στον πολιτισμό μας, υπάρχει η ίδια εχθρότητα με διάθεση σάτιρας προς την ιδέα του ενός Θεού όπως υπήρχε και στη σάτιρα του Nietzsche. Όμως, σήμερα, αυτή η αποστροφή προς το μονοθεισμό δεν μπορεί να αποτελεί αιτία για χλευασμό. Στην κουλτούρα της πολυφωνίας, η κύρια αρετή είναι η ανεκτικότητα, η ιδέα σύμφωνα με την οποία όλες οι θρησκευτικές απόψεις πρέπει να είναι αποδεκτές, όλες οι πολιτικές απόψεις πρέπει να γίνονται δεκτές. Το μόνο πράγμα που δεν μπορούμε να ανεχθούμε είναι η απαίτηση για αποκλειστικότητα. Υπάρχει μια ενσωματωμένη, εγγενής αντιπάθεια προς όλες τις αξιώσεις για αποκλειστικότητα. Οι πλουραλιστές το βρίσκουν αποκρουστικό το να πει κανείς ότι υπάρχει ένας Θεός. Είναι επίσης απεχθές (γι’αυτούς) να πει κανείς ότι ο ένας Θεός δεν αποκαλύφθηκε με μια ποικιλία εικόνων στην ιστορία. Ένας και μόνο θεός με έναν πρωτότοκο γιο αποτελεί μια θεότητα που προσβάλλει ακόμα περισσότερο με το να υποστηρίζει έναν αποκλειστικό Υιό. Δεν μπορεί να υπάρχει μόνο ένας μεσολαβητής μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Πρέπει να υπάρχουν πολλοί, σύμφωνα με τους πλουραλιστές. Είναι εξίσου αλήθεια για τους πλουραλιστές ότι εάν υπάρχει ένας δρόμος προς τον Θεό, πρέπει να υπάρχουν και πολλοί δρόμοι προς αυτόν , και σίγουρα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Οι αξιώσεις του Χριστιανισμού για αποκλειστικότητα όσον αφορά το Θεό, το Χριστό, τη Σωτηρία, δεν μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά με τους πλουραλιστές.

Πέρα από το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού και του γιου του, και ενός μοναδικού τρόπου σωτηρίας, υπάρχει και η απόρριψη για κάθε αξίωση τού να έχεις ή να κατέχεις μια αποκλειστική πηγή θεία αποκάλυψης. Την εποχή της Μεταρρύθμισης, υποστηρίχθηκαν τα λεγόμενα solas της Μεταρρύθμισης. Ειπώθηκε ότι η δικαίωση έρχεται από την πίστη μόνο ( sola fide ), ότι επέρχεται μόνο μέσω του Χριστού ( solus christus ), ότι επιτυγχάνεται αποκλειστικά μέσω της θείας Χάριτος (sola gratia), και ότι μοναδικό σκοπό έχει τη δόξα του Θεού (soli Deo gloria ). Αλλά ίσως το πιο απεχθές για το σύγχρονο πλουραλιστή είναι η αποκλειστική αξίωση για τη μία και μόνη Γραφή (sola scriptura) . Η ιδέα της sola scriptura είναι ότι υπάρχει μόνο μία γραπτή πηγή της Θείας Αποκάλυψης, η οποία δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί παράλληλα με εξομολογητικές δηλώσεις, δόγματα ή τις παραδόσεις της εκκλησίας. Μόνο η Γραφή έχει την δύναμη να δεσμεύει την συνείδηση ακριβώς επειδή μόνο αυτή αποτελεί τη γραπτή αποκάλυψη του παντοδύναμου Θεού. Οι επιπτώσεις της sola scriptura στον πλουραλισμό είναι πολλές. Μια από τις πιο σοβαρές είναι η εξής: Διατυπώνει μια θεμελιώδη άρνηση σχετικά με τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα όλων των άλλων θρησκευτικών βιβλίων. Ο υπέρμαχος της μοναδικής Γραφής(sola scriptura) δεν πιστεύει ότι η Αποκάλυψη του Θεού βρίσκεται στη Βίβλο και στο βιβλίο των Μορμόνων, στη Βίβλο και το Κοράνι, στη Βίβλο και την upanishads, στη Βίβλο και την bhagavad gita,• αντίθετα, η χριστιανική πίστη βασίζεται στη μοναδική και αποκλειστική αξίωση ότι η Βίβλος και μόνο αυτή αποτελεί το γραπτό λόγο του Θεού.

Το σύνθημα στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι E pluribus unum (Από τα περισσότερα ένα). Ωστόσο, από την εμφάνιση της ιδεολογίας της πολυφωνίας,το πραγματικό unum του συνθήματος ΄έχει ξεριζωθεί από τα θεμέλια του.Αυτό που οδηγεί την πολυφωνία είναι ο φιλοσοφικός προκάτοχος του σχετικισμού. Κάθε αλήθεια είναι σχετική• επομένως, καμία ιδέα ή πηγή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει οποιοδήποτε είδος υπεροχής. Ενσωματωμένη στο νομοθετικό μας σύστημα βρίσκεται η ιδέα της ίσης ανοχής σύμφωνα με το δίκαιο όλων των θρησκειών. Αποτελεί ένα μικρό βήμα στην ανθρώπινη σκέψη από την ισότιμη ανοχή υπό το βλεμμα του νόμου στην ισότιμη ισχύ. Η αρχή ότι όλες οι θρησκείες πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα από το νόμο και να έχουν ίσα δικαιώματα δε αποτελεί τεκμήριο ότι όλες οι θρησκείες είναι βάσιμες. Ακόμη και μια βιαστική, συγκριτική εξέταση των παγκόσμιων θρησκειών αποκαλύπτει σημεία ριζικής αντίφασης μεταξύ τους, και μόνο αν κάποιος είναι διατεθειμένος να επιβεβαιώσει την ίση αλήθεια των αντιφάσεων, θα είναι σε θέση να ενστερνιστεί αυτή την εσφαλμένη υπόθεση.

Δυστυχώς, με μια φιλοσοφία σχετικισμού και μια φιλοσοφία πλουραλισμού, η επιστήμη της λογικής δεν έχει καμια σημασία. Η λογική συνοδεύεται μέχρι την πόρτα και διώκεται έξω από το σπίτι στο δρόμο. Γιατί δεν υπαρχει θέση στη λογική σε κανένα συστημα πλουραλισμού ή σχετικισμού. Πράγματι, είναι εσφαλμένος χαρακτηρισμός να αποκαλούμε και τα δυο αυτά ‘συστήματα’ γιατί πρόκειται για την ιδέα της σταθερής και συνεκτικής άποψης της αλήθειας που ένας πλουραλιστής θεωρεί απαράδεκτη. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι απορρίπτουν αποκλειστικές αξιώσεις στην αλήθεια δεν αναιρεί αυτές τις αξιώσεις.

Είναι καθήκον, λοιπόν, του Χριστιανού να πιστεύει σταθερά στην μοναδικότητα του Θεού και του Υιού του, του Χριστού, και να μην συμβιβάζεται με τους υπέρμαχους του πλουραλισμού.